خبرگزاری حوزه | امروز، سالروز وفات بزرگ بانویی است، که تمام بشریت وامدار صبر و استقامت و صلابت اوست، بانویی که اگر نبود، امروز کسی نام و یادی از سیدالشهدا( علیه‌السلام) و کربلایش نمی شناخت، تا بخواهد با تأسی به او تا آخرین قطره خون بایستد و خم به ابرو نیاورد!
اگر بر قله تاریخ، زینبی نبود که بر بالین بدن قطعه قطعه‌ی برادرش، حسین‌اش تمام هستی اش، بایستد که «خدایا این قربانی اندک را از ما بپذیر »، امروز چگونه ممکن بود، نه تنها مادران و همسران، که حتی مردان غزه بر خاک و خاکستر زندگی‌شان، بر بالین بدن تکه پاره عزیزان‌شان بایستند و بگویند ما تا آخر ایستاده ایم.
مردان و زنانی دردمند، اما سربلند، درست مثل عقیله‌ی بنی هاشم زینب(سلام‌الله‌علیها)!
اگر آن روز، نائبة الزهراء(س) با خطبه های بلیغ و غرای کوفه و شام و یا حتی مویه‌ها و گریه‌های بقیعی که بانو فاطمه‌ی ام البنین(س) راوی‌اش می‌شد، مظلومیت و در عین حال عظمت و رشادت‌های سالارشهیدان حسین(ع) و یاران بی‌همتایش را فریاد نمی‌زد، امروز شهید سنوارها و سید حسن نصر الله ها و قاسم سلیمانی ها، با اقتدا به کدام حقیقت روشن، این گونه می‌ایستادند و امتی را به مقاومت فرامی‌خواندند؟!
و چه تقارن شگفتی بود دیشب، توافق اسراییل با حماس _. بخوانید پیروزی مردم صبور و مظلوم و مقاوم غزه_ هم زمان با شب وفات شهادت گونه‌ی بانوی صبر و استقامت، زینب کبری سلام الله علیها.
امروز، مردم مظلوم و قهرمان غزه پس از ۱۵ ماه تحمل سخت ترین و غیرقابل تحمل ترین صحنه ها، غزتمندانه پیروزی مقاومت شان را جشن می گیرند، هر چند به اندازه ۵۰ هزار زخم کاری در قلب‌های‌شان جا خوش کرده که حالا حالاها از یاد رفتنی نیست...
اما این تقارن، یاد آور یک سنت قطعی خداوند است:
مقاومت، قطعا پیروز است «قطعا سننتصر»
این درس بزرگ کربلای اباعبدالله(ع) بود که حضرت زینب کبری(س)، علمدار این مکتب شد و بنا نیست این سنت تغییر پیدا کند ....
«قل جاء الحق و زهق الباطل ان الباطل کان زهوقا»
مصطفی محجوب
نظر شما